در مدل‌سازی ریاضی رشد سرطان با شیمی درمانی، معمولاً مسئله بهینه‌سازی به گونه‌ای تنظیم می‌شود که میزان کل داروی درمانی به حداقل برسد. این امر به دلیل عوارض جانبی شیمی درمانی، از جمله تضعیف سیستم ایمنی بدن است که می‌تواند منجر به افزایش احتمال عفونت و کاهش توانایی سیستم ایمنی در مقابله با سرطان شود. در این پژوهش، یک مدل ریاضی از تعاملات ایمنی-تومور با شیمی درمانی ارائه شده و راهکارهایی برای بهینه‌سازی درمان بررسی شده است. دینامیک‌های این مدل تجزیه و تحلیل شده و کنترل‌های بهینه مربوط به دارودرمانی توصیف شده‌اند. نتایج عددی نشان می‌دهد که استراتژی‌های کنترل بهینه، از جمله کنترل درجه دوم و کنترل خطی، می‌توانند در کاهش بار تومور و بهبود پاسخ ایمنی مؤثر باشند. همچنین، وجود کنترل بهینه در هر دو حالت درجه دوم و خطی اثبات شده است.

شیمی درمانی کنترل بهینه تعاملات ایمنی تومور مدل‌سازی ریاضی